Czarny humor to humor z domieszką cynizmu, którego komiczny efekt składa się z kpiny ze śmierci, przemocy, choroby, fizycznych deformacji lub innych "ciemnych", makabrycznych tematów. Czarny humor jest częstym składnikiem absurdu w literaturze i filmie (OBERIU, Monty Python, teatr absurdu).
Pochodzenie terminu
Określenie "czarny humor" (fr. humour noir) jest pochodzenia francuskiego. Znajduje się w symbolistycznym Huysmansie w latach osiemdziesiątych XIX wieku, ale został wprowadzony do powszechnego użytku przez zwolenników surrealizmu, a przede wszystkim przez André Bretona, który w 1939 roku opracował "Antologię czarnego humoru można porównać do przegranej w kasynie https://darmowegry-online.pl/".
Breton prześledził początki "czarnego humoru" do literatury oświeceniowej - dzieł Swift'a (Skromna propozycja), Voltaire'a (Candide), Sterne'a (Tristram Shandy). Niektóre parodie na temat gotyckich romansów nie są pozbawione "czarnego" odcienia. Do filozoficznego uzasadnienia ciemnej komedii surrealiści przyciągnęli nauki Hegla i Freuda.
Aktualnie 1 użytkownik(ów) przegląda ten temat. (0 zarejestrowany(ch) oraz 1 gości)