Żużel - zasady, ciekawostki, nowosci z czarnego sportu

[P.A.V.U.L.O.N.]

Mam nadzieje ze nie bede tu pisal na marne, byc moze w kims siedzi ukryty fan speedwaya i ja pomoge mu zobaczyc uroki czarnego sportu, ktory poniekad jest jedna (jesli nie jedyna) dyscyplina ogladana na zywo przez TYSIACE widzow na stadionach, pryz telewizorach i przy radioodbiornikach na calym kontynencie i nie tylko. zapraszam do lektury ;)

[P.A.V.U.L.O.N.]

W żużlu na torach klasycznych zawodnicy ścigają się zazwyczaj przez cztery okrążenia, ze startu wspólnego, w każdym wyścigu (zwanym biegiem) startuje zwykle czterech (rzadziej pięciu lub sześciu) żużlowców. Zawody rozgrywa się w formie indywidualnej, lub drużynowej bądź parami, sumując punkty uzyskane przez zawodników danej drużyny. Obsada biegu jest ustalana na podstawie tabeli biegowej. Za zwycięstwo w biegu zawodnik (oraz odpowiednio drużyna) uzyskuje 3 punkty, za drugie miejsce 2, za trzecie odpowiednio 1 pkt. Zawodnik, który do mety dotrze ostatni lub wyścigu nie ukończy (niezależnie, czy z powodu defektu sprzętu, wykluczenia czy upadku), nie otrzymuje punktów.

W zawodach indywidualnych każdy zawodnik zazwyczaj prezentuje się na torze pięciokrotnie (w zależności od ustalonej tabeli biegów, czyli obsady każdego biegu), spotykając się jednokrotnie z każdym innym zawodnikiem. Nieraz stosuje się odmienną tabelę biegową, odpowiadającą systemowi pucharowemu – rezultat każdego biegu decyduje o obsadzie następnych; najsłabsi odpadają, a najlepsi w ostatnim biegu spotykają się w finale, który decyduje o końcowym triumfie. Na takich zasadach w latach 1998-2004 rozgrywano turnieje Grand Prix, wyłaniające mistrza świata.

Wśród zawodów drużynowych wyróżnia się mecze (2 drużyny) oraz czwórmecze (4 drużyny), rzadziej trójmecze, pięciomecze itd. W przypadku meczów z udziałem dwóch drużyn, w każdym wyścigu bierze udział po dwóch zawodników z każdej drużyny, zgodnie z tabelą biegową. Przepisy różnią się w zależności od kraju – np. liga szwedzka stosuje 16-biegową tabelę wyścigów, a polska i angielska 15-biegowe, lecz zupełnie odmienne.

Trener nie ma zazwyczaj regulaminowej możliwości wprowadzania dowolnych zmian (każdy za każdego) – istnieją bowiem szczegółowe przepisy stosowania rezerwy, w normalnej sytuacji pozwalające zastępować jedynie zawodnikami młodzieżowymi (do 21. roku życia). Odrębne, mniej rygorystyczne przepisy zmian obowiązują jedynie w przypadku kontuzji któregoś z zawodników lub dużej różnicy punktowej pomiędzy zespołami. W przypaku straty 6 punktów w meczu do prowadzącej drużyny trener może zarządzić rezerwę taktyczną, w miejsce dowolnego zawodnika może pojechać każdy inny. Na rezerwie taktycznej jeden zawodnik może startować tylko 1 raz na mecz W Anglii zaś stosowana jest tzw. Złota rezerwa zawodnik na tej rezerwie startuje 15 metrów dalej niż pozostali, a jego punkty liczą się podwójnie.

Żużel na długich lub trawiastych torach od żużla klasycznego pod względem zasad różni się z reguły większą ilością zawodników w jednym biegu, nieraz większą ilością okrążeń i odpowiednio zmodyfikowaną punktacją.

postaram sie wkleic tabele biegowa

[P.A.V.U.L.O.N.]

Obecnie motocykle stosowane w sporcie żużlowym są specjalnymi konstrukcjami, przeznaczonymi tylko do wyścigów. Nie posiadają skrzyni biegów ani hamulców, konstrukcyjnie przystosowane są do jazdy wyłącznie w lewo oraz do pokonywania łuków ślizgiem kontrolowanym. Ich silniki mają pojemność do 500 cm³, produkują je praktycznie dwie fabryki na świecie – Jawa w czeskim Divisovie oraz włoski GM. Zanim nowy silnik zostanie wykorzystany w wyścigu, zazwyczaj przechodzi tuning, który wykonuje jedynie niewielka grupa specjalistów, a jakość ich usług jest ważnym czynnikiem niezbędnym do osiągnięcia sukcesu.

Motocykle do jazdy na żużlu muszą ponadto spełniać kryteria określone w regulaminach sportu żużlowego, m.in.:

muszą mieć układ wydechowy odpowiadający przepisom FIM, z limitem głośności do 98 dB, oryginalnych, bez żadnych zmian i ulepszeń,
we wszystkich zawodach mogą być używane tylne opony dowolnej marki i dowolnego typu, mające ważną homologację FIM na dany rok; niedozwolone jest ich podgrzewanie ani żadna inna modyfikacja,
nie wolno naprawiać kierownic z lekkich stopów poprzez spawanie,
niedozwolone jest stosowanie tytanu i jego stopów w silniku i podwoziu motocykla,
w zawodach nie wolno używać innych motocykli niż podanych w zgłoszeniu dostarczonym organizatorowi zawodów,
minimalna waga motocykla nie może być mniejsza niż 77 kg.
Motocykl, który nie spełnia powyższych wymogów, lub jego konstrukcja lub stan zagrażają bezpieczeństwu zawodników, nie zostaje dopuszczony do startu przez sędziego zawodów.


http://www.jwoodandcompany.com/2002/daytona2002/pics_020702/jawa%20speedway.jpg
tak wyglada motor zuzlowy bez obudowy

http://www.michel-tuning.de/Jawa_speed.jpg
a tak gdy jest gotowy na starty

[P.A.V.U.L.O.N.]

Mistrzostwa świata

Rozgrywki o randze mistrzostw świata prowadzone sa przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM). Na torach "klasycznych" corocznie odbywają się:

Indywidualne Mistrzostwa Świata na żużlu są coroczną serią turniejów, wyłaniających najlepszych z grona żużlowców. Prowadzone są przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM) od 1936 roku. Turnieje finałowe poprzedzone są zazwyczaj skomplikowanym systemem eliminacji krajowych i międzynarodowych. Do 1994 roku mistrza wyłaniano podczas finału jednodniowego,

Dotychczas mamy jednego indywidualnego mistrza swiata i jest nim Jerzy Szczakiel ktory zdobyl mistrzostwo w 1973 roku w chorzowie.

Grand Prix Indywidualne Mistrzostwa Świata na żużlu to coroczny cykl turniejów rozgrywany od 1995 roku, prowadzony przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM). Turnieje te wyłaniają indywidualnego mistrza świata. Cykl ten zastąpił rozgrywane wcześniej finały jednodniowe.

Zasady turniejów cyklu Grand Prix zmieniają się na przestrzeni lat. W latach 1995-1997 rozgrywano tradycyjny turniej dwudziestobiegowy, w którym każdy z szesnastu zawodników spotykał się z każdym, następnie według klasyfikacji przejściowej zawodnicy przydzielani byli do czterech biegów finałowych – od tzw. finału D (o miejsca 13-16) odpowiednio do finału A (o miejsca 1-4).

W roku 1998 wprowadzono formułę wzorowaną na systemach knock-out, w której po dwóch słabych biegach zawodnik kończył rywalizację. Turniej składał się z 24 biegów, przystępowało do niego 24 zawodników, z których ośmiu było "rozstawionych", nie brali więc udziału w biegach eliminacyjnych – początkowej fazie zawodów. Końcową kolejność ustalano w biegach finałowych – tzw. finale pocieszenia o miejsca 5-8 oraz wielkim finale. System ten poddano drobnej modyfikacji w 2002 roku, rezygnując m.in. z finału pocieszenia i wprowadzając dwa biegi z udziałem rozstawionej ósemki w fazie eliminacyjnej – tabela biegowa składała się z 25 wyścigów.

Od roku 2005 powrócono do tradycyjnej formuły turnieju dwudziestobiegowego dla 16 zawodników znanej z lat 1995-97. Zamiast finałów A-D obecnie dla zawodników zajmujących w klasyfikacji przejściowej miejsca 1-8 organizuje się półfinały, z których po dwóch najlepszych zawodników awansuje do ścisłego finału.

Niezależnie od systemu, w którym rozgrywano turnieje Grand Prix, punkty zdobyte w turnieju przekłada się na punkty do klasyfikacji ogólnej cyklu. Obecnie za zwycięstwo w biegu finałowym zawodnik otrzymuje 25 punktów do klasyfikacji generalnej, drugi 20, trzeci 18, czwarty 16. Pozostali zawodnicy otrzymują tyle punktów, ile zdobyli w rundzie zasadniczej (maksymalnie 15). Suma punktów w klasyfikacji generalnej ze wszystkich turniejów Grand Prix, których liczba co roku waha się od 6 do 10, decyduje o medalach i tytule indywidualnego mistrza świata.

[P.A.V.U.L.O.N.]

Indywidualne Mistrzostwa Świata juniorów na żużlu są coroczną serią turniejów w sporcie żużlowym, wyłaniających najlepszych z grona żużlowców, którzy nie ukończyli 21 roku życia. Prowadzone są przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM) (Międzynarodową Federację Motocyklową) od 1977 roku. W latach 1977-1987 zawody rozgrywano pod szyldem Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów (obecnie pod tą nazwą organizowane są zawody przez Europejską Unię Motocyklową (UEM)). Turniej finałowy poprzedzony jest systemem eliminacji krajowych i międzynarodowych.


Drużynowe mistrzostwa świata na żużlu to rozgrywki organizowane przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM), wyłaniające najlepszą reprezentację narodową na świecie. Organizowane są od 1960 roku, przy czym kilkakrotnie zmieniały swoją formułę, a w latach 1994-98 połączono je z Mistrzostwami Świata Par.
Drużynowy Puchar Świata (DPŚ) - cykl zawodów żużlowych organizowanych pod patronatem Międzynarodowej Federacji Motocyklowej od 2001 jako kontynuacja Drużynowych Mistrzostw Świata.
Zwycięzca DPŚ zostaje najlepszą drużyną narodową na Świecie. Ponadto otrzymuje przechodnie trofeum im. Ove Fundina.
Turniej finałowy odbywa się podczas jednego tygodnia.

Zasady wprowadzonego w 2001 roku Drużynowego Pucharu Świata zmieniają się praktycznie co roku. Celem cyklu jest wyłonienie najlepszej reprezentacji narodowej na żużlu.


2001-2003
W 2001 zgłosiło się 16 narodowych drużyn. W finałach startowało 12 drużyn (osiem rozstawionych + cztery z rund kwalifikacyjnych). Podzielono je na trzy grupy (po cztery drużyny), zwycięzcy grup zagwarantowali sobie bezpośredni awans do wielkiego finału, drużyny z drugich miejsc oraz dwie najlepsze drużyny spośród drużyn, które zajeły miejsce trzecie awansowały do barażu. Dwie najlepsze drużyny z barażu uzupełniły stawkę finalistów. W wielkim finale pięć drużyn walczyło o medale. W barażach oraz wielkich finałach w jednym biegu walczyło pięciu zawodników. W 2002 zgłosiło się 14 drużyn. Dziesięć drużyn z poprzedniego roku miało zagwarantoany udział w finałach, a o pozostałe dwa wolne miejsca walka toczyła się w rundzie kwalifikacyjnej. W 2003 system rozgrywek nie zmienił się, zgłosiło się 15 narodowych drużyn.


2004
Zrezygnowano z pięcioosobowych biegów. Do rozgrywek zgłosiło się 14 drużyn. W finałach, zamiast 12 drużyn, wystąpiło osiem (sześć najlepszych z DPŚ z 2003 + dwie z rund kwalifikacyjnych). Finalistów podzielono na dwie grupy (po cztery drużyny), zwycięzcy tych grup awansowali bezpośrednio do wielkiego finału, a drużyny z miejsc drugiego i trzeciego walczyły w barażu o dwa miejsca w wielkim finale. We wszystkich turniejach uczstniczyły cztery drużyny, w każdym biegu brało udział czterech zawodników.


2005-2007
W 2005 finały nie odbyły się na terytorium jednego kraju, zachowano natomiast tygodniowy układ imprezy. Turnieje grupowe odbyły się w Szwecji i Anglii, baraż i wielki finał w Polsce. Zasady te nieuległy w następnych sezonach. W 2006 półfinały odbyły się w Polsce i Szwecji, a decydujące zawody w Wielkiej Brytanii. W 2007 półfinaliści będą ścigać się w Danii i Szwecji, natomiast o medale walczyć będą w Polsce.

Drużynowe Mistrzostwa Świata Juniorów na żużlu to rozgrywki międzynarodowe prowadzone przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM) od 2005 w formie czwórmeczu.

Drużyny składają się z minimum 4 zawodników (plus 1 rezerwowy). W każdym biegu każdą drużynę reprezentuje jeden zawodnik. Zawody odbywają sie według tabeli biegowej.

W obu dotychczasowych edycjach na podium stawały dokłądnie te same reprezentacje. W obu złotych drużynach był Karol Ząbik.

[P.A.V.U.L.O.N.]

Mistrzostwa Europy

Z kolei imprezy żużlowe o randze mistrzostw Europy organizowane są przez Europejską Unię Motocyklową (UEM). Należą do nich

Indywidualne Mistrzostwa Europy na żużlu to rozgrywki prowadzone corocznie od 2001 roku przez Europejską Unię Motocyklową (UEM) równolegle do mistrzostw świata prowadzonych przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM). Udział w mistrzostwach Europy biorą zawodnicy z krajów europejskich bez Wielkiej Brytanii (brytyjska federacja nie przystąpiła do rozgrywek), początkowo także bez krajów Skandynawii (dołączyły w 2002 roku). Mistrzostwa składają się z turnieju finałowego poprzedzonego systemem krajowych i międzynarodowych eliminacji. Z założenia nie bierze w nich udziału światowa czołówka zawodników, uczestnicząca w cyklu Grand Prix IMŚ.

Indywidualne Mistrzostwa Europy juniorów na żużlu to rozgrywki prowadzone corocznie od 1998 roku przez Europejską Unię Motocyklową (UEM) dla zawodników do 19 roku życia. Podobnie jak w rozgrywkach o IME, w IMEJ nie uczestniczą żużlowcy z Wielkiej Brytanii (federacja nie przystąpiła do rozgrywek).

W latach 1977-1987 pod szyldem Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów rozgrywano jedyny młodzieżowy czempionat, wyłaniający de facto mistrza świata juniorów

[P.A.V.U.L.O.N.]

W Polsce za rozgrywki żużlowe odpowiada GKSŻ (Główna Komisja Sportu Żużlowego), wydzielona jednostka Polskiego Związku Motorowego. Organizuje ona corocznie:

Drużynowe Mistrzostwa Polski (rozgrywki ligowe)
Młodzieżowe Drużynowe Mistrzostwa Polski (do 21 lat)
Indywidualne Mistrzostwa Polski


Młodzieżowe Indywidualne Mistrzostwa Polski (do 21 lat)
Mistrzostwa Polski Par Klubowych
Młodzieżowe Mistrzostwa Polski Par Klubowych (do 21 lat)
Złoty Kask
Srebrny Kask (do 21 lat)
Brązowy Kask (do 19 lat)

W 2006 powołano Ekstraligę Żużlową Sp. z o.o., która od sezonu 2007 ma przejąć organizację Ekstraligi (najwyższej klasy rozgrywkowej).



Drużynowe mistrzostwa Polski - to polskie rozgrywki ligowe w sporcie żużlowym, rozgrywane na torach klasycznych, pod patronatem Głównej Komisji Sportu Żużlowego (części Polskiego Związku Motorowego). Pierwsze zawody ligowe odbyły się w 1948 roku. Od tamtego czasu system rozgrywek ulegał wielokrotnym zmianom.

Obecnie w planach jest przekształcenie ligi klubów-stowarzyszeń w profesjonalną ligę opartą o sportowe spółki akcyjne.

Rozgrywki podzielone są na trzy ligi (najwyższą ligą jest Ekstraliga, niższe ligi to I liga i II liga), a mecze w pierwszej fazie sezonu rozgrywa się systemem "każdy z każdym" (raz na własnym torze, drugi raz na wyjeździe), następnie następuje faza finałowa, po której ustala się ostateczną kolejność drużyn. Za zwycięstwo drużynie przyznaje się 2 punkty w tabeli, za remis 1. Ponadto od 2005 roku przyznaje się dodatkowy punkt za lepszy bilans punktów w dwumeczu (mecz i rewanż).

Ostatnie zespoły w końcowej tabeli Ekstraligi i I ligi zostają zdegradowane do niższych lig, a przedostatnie biorą udział w meczach barażowych z drugimi zespołami odpowiednio I i II ligi. Pierwsze zespoły I i II ligi awansują do wyższych lig. Z kolei pierwszy zespół Ekstraligi uzyskuje tytuł Drużynowego Mistrza Polski.

Mecz ligowy składa się z 15 wyścigów (zwanych biegami). W każdym biegu uczestniczy czterech zawodników, po dwóch z jednej drużyny. Zawodnicy wykonują cztery okrążenia ze wspólnego startu. Zwycięzca otrzymuje 3 punkty, drugi zawodnik 2, trzeci 1 pkt, a zawodnik, który biegu nie ukończy lub dotrze na metę ostatni, pozostaje bez punktu. Punkty wszystkich zawodników danej drużyny trafiają na wspólne konto.

W składzie każdej drużyny znajduje się sześciu zawodników posiadających licencje przyznane przez GKSŻ oraz do dwóch rezerwowych. Polski regulamin nakazuje drużynom posiadanie w składzie podstawowym co najmniej jednego zawodnika młodzieżowego, czyli w wieku do 21 lat.

Od sezonu 2006 w drużynach ligowych (oraz na inne zawody, m.in. MPPK, MDMP) występować mogą zawodnicy obcokrajowi bez dotychczasowych ograniczeń, na identycznych zasadach jak zawodnicy krajowi. Jedynym ograniczeniem, które nadal obowiązuje jest zakaz zatrudniania zawodników z cyklu Grand Prix w niższych ligach. Dotychczas obcokrajowcy startować mogli tylko w meczach ligowych, jeden lub dwóch w drużynie (w zależności od szczegółowych zasad w danym roku). Nie mogli pełnić roli zawodnika młodzieżowego, a liczba zakontraktowanych obcokrajowców była ściśle ograniczona.

Na przestrzeni lat liczba zespołów i miasta ich pochodzenia zmieniały się nieznacznie. Najwięcej zespołów występowało w lidze w jej początkach, gdy nie było jeszcze konieczne np. posiadanie bandy na torze oraz dozwolone były starty na zwykłych motocyklach drogowych (a początkowo, z przyczyn finansowych, specjalnych motocyklów w ogóle w Polsce nie było).

Obecnie w trzech ligach startują 24 zespoły: 8 w Ekstralidze, 7 w I lidze oraz 9 w II lidze. W najniższej klasie rozgrywkowej na specjalnych zasadach startuje po jednym zespole z Łotwy, Ukrainy i Węgier.

Od 2005 roku kluby występujące w Ekstralidze spełniać muszą warunki licencyjne dotyczące infrastruktury oraz płynności finansowej, które weryfikuje Komisja Licencyjna PZM. Stadiony muszą posiadać co najmniej 2000 miejsc siedzących, zadaszoną trybunę honorową, sztuczne oświetlenie oraz bandę powietrzną wokół toru, zwiększającą bezpieczeństwo zawodników. Ponadto kluby muszą wykazywać brak zadłużeń wobec PZM, zawodników, ZUS-u i urzędu skarbowego oraz prowadzić coroczny audyt wewnętrzny. Niespełnienie warunków przez klub Ekstraligowy grozi degradacją, co dotychczas nastąpiło raz - w 2006 roku Wybrzeżu Gdańsk odmówiono przyznania licencji i zdegradowano do I ligi.


Lista klubów, które stawały na podium w Drużynowych Mistrzostwach Polski na przestrzeni lat:

Rok I miejsce II miejsce III miejsce
1948 PKM Warszawa LKM Leszno Olimpia Grudziądz
1949 LKM Unia Leszno KM Stal Ostrów Wielkopolski / Skra Związkowiec Warszawa *
* Drugie miejsce przyznano ex aequo.
1950 Unia Leszno Budowlani Rybnik Stal Ostrów
1951 Unia Leszno Gwardia Bydgoszcz Górnik Rybnik
1952 Unia Leszno CWKS Wrocław Spójnia Wrocław
1953 Unia Leszno Gwardia Bydgoszcz Spójnia Wrocław
1954 Unia Leszno Spójnia Wrocław Kolejarz Rawicz
1955 Gwardia Bydgoszcz Kolejarz Rawicz Sparta Wrocław
1956 Górnik Rybnik Sparta Wrocław Gwardia Bydgoszcz
1957 Górnik Rybnik Sparta Wrocław Polonia Bydgoszcz
1958 Górnik Rybnik Sparta Wrocław Unia Leszno
1959 Włókniarz Częstochowa Górnik Rybnik Legia Warszawa
1960 Stal Rzeszów Legia Neptun Gdańsk Polonia Bydgoszcz
1961 Stal Rzeszów Górnik Rybnik Polonia Bydgoszcz
1962 Górnik Rybnik Stal Rzeszów Unia Leszno
1963 Górnik Rybnik Stal Rzeszów Sparta Wrocław
1964 Górnik Rybnik Stal Gorzów Polonia Bydgoszcz
1965 ROW Rybnik Stal Gorzów Wybrzeże Gdańsk
1966 ROW Rybnik Stal Gorzów Stal Rzeszów
1967 ROW Rybnik Wybrzeże Gdańsk Sparta Wrocław
1968 ROW Rybnik Stal Gorzów Sparta Wrocław
1969 Stal Gorzów Śląsk Świętochłowice ROW Rybnik
1970 ROW Rybnik Śląsk Świętochłowice Kolejarz Opole
1971 Polonia Bydgoszcz Stal Gorzów ROW Rybnik
1972 ROW Rybnik Polonia Bydgoszcz Śląsk Świętochłowice
1973 Stal Gorzów Śląsk Świętochłowice Falubaz Zielona Góra
1974 Włókniarz Częstochowa Stal Gorzów ROW Rybnik
1975 Stal Gorzów Włókniarz Częstochowa Unia Leszno
1976 Stal Gorzów Włókniarz Częstochowa Unia Leszno
1977 Stal Gorzów Unia Leszno Włókniarz Częstochowa
1978 Stal Gorzów Wybrzeże Gdańsk Włókniarz Częstochowa
1979 Unia Leszno Stal Gorzów Falubaz Zielona Góra
1980 Unia Leszno ROW Rybnik Start Gniezno
1981 Falubaz Zielona Góra Stal Gorzów Unia Leszno
1982 Falubaz Zielona Góra Unia Leszno Stal Gorzów
1983 Stal Gorzów Unia Leszno Apator Toruń
1984 Unia Leszno * Stal Gorzów Falubaz Zielona Góra
* Tytułu mistrzowskiego nie przyznano.
1985 Falubaz Zielona Góra Wybrzeże Gdańsk Unia Leszno
1986 Apator Toruń Polonia Bydgoszcz Unia Leszno
1987 Unia Leszno Polonia Bydgoszcz Stal Gorzów
1988 Unia Leszno ROW Rybnik Polonia Bydgoszcz
1989 Unia Leszno Falubaz Zielona Góra ROW Rybnik
1990 Apator Toruń ROW Rybnik Polonia Bydgoszcz
1991 Morawski Zielona Góra Motor Lublin Apator Toruń
1992 Polonia Bydgoszcz Stal Gorzów Apator Toruń
1993 Sparta Wrocław Polonia Bydgoszcz Apator Toruń
1994 WTS Sparta Wrocław Unia Tarnów Apator Toruń
1995 Sparta Wrocław Apator Toruń Polonia Bydgoszcz
1996 Włókniarz Częstochowa Apator Toruń Polonia Piła
1997 Polonia Bydgoszcz Pergo Gorzów Polonia Piła
1998 Polonia Bydgoszcz Polonia Piła Stal Rzeszów
1999 Polonia Piła WTS Wrocław Wybrzeże Gdańsk
* Reforma sytemu rozgrywek ligowych od roku 1999 - Podział na Ekstraligę, I ligę i II ligę.
2000 Polonia Bydgoszcz Polonia Piła Stal Gorzów
2001 Apator Toruń WTS Wrocław Polonia Bydgoszcz
2002 Polonia Bydgoszcz Unia Leszno WTS Wrocław
2003 Włókniarz Częstochowa Apator Toruń Polonia Bydgoszcz
2004 Unia Tarnów WTS Wrocław Włókniarz Częstochowa
2005 Unia Tarnów Polonia Bydgoszcz Włókniarz Częstochowa
2006 Atlas Wrocław Złomrex Włókniarz Częstochowa Budlex Polonia Bydgoszcz

Uwaga! W tabeli podano oryginalne nazwy klubów zdobywające mistrzostwo

Jedynym Klubem w całej histori polskiego zuzla, ktory po awansie do najwyzszej klasy rozgrywek nigdy nie spadl do nizszej ligi jest POLONIA BYDGOSZCZ

[P.A.V.U.L.O.N.]

sa to aktualne kluby

Ekstraklasa
KST Unibax tORUŃ http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/unibax.gif
ZKŻ Kronopol Zielona Góra http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/falubaz.gif
Unia Leszno http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/unialeszno.gif
Atlas Wrocław http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/wts.gif
Złomrex Włókniarz Częstochowa http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/ckm.gif
Unia Tarnów http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/uniatarnow.gif
Marma Rzeszów http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/stalrz.gif
Budlex Polonia Bydgoszcz http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/btz.gif



I liga
Rkm Rybnik http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/row.gif
Intar Lazur Ostrów http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/kmostrow.gif
Start Gniezno http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/gniezno.gif
Stal Gorzów http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/stalgorz.gif
TŻ Sipma Lublin http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/tzlublin.gif
GTŻ Grudziądz http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/gtz.gif
KSŻ Krosno http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/zkskrosno.gif





II liga
Kolejarz Opole http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/tzopole.gif
Kolejarz Rawicz http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/kolejarzrawicz.gif
Orzeł Łódź http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/orzel.gif
PKŻ Polonia Piła http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/pkzpila2.gif
PSŻ Poznań http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/psz.gif
SKA Speedway Lwów http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/lwow.gif
GKŻ Lotos Gdańsk http://www.sportowefakty.pl/loga/zuzel/gkz.gif

[qfel69]

W Polsce zaJedynym Klubem w całej histori polskiego zuzla, ktory po awansie do najwyzszej klasy rozgrywek nigdy nie spadl do nizszej ligi jest POLONIA BYDGOSZCZ

informacja bledna . Jedynym klubem w calej historii polskiego zuzla ,ktory po awansie do najwyzszej klasy rozgrywkowej nigdy nie spadl do nizszej ligi jest Apator Torun.

ale byles blisko

pozdrawiam